ilhan berk

1918-2008 yılları arasında yaşamış ikinci yeni akımının öncülerinden olan şair. imge,çağrışım dendiğinde ilhan berk gelir aklıma. "Nerden başlasam yine oraya geliyorum. Ben gidiyorum. Ölüme, o büyük tümceye, çalışacağım." (bkz: dün dağlarda dolaştım evde yoktum)

'üç kez seni seviyorum diye uyandım' şiiri başlığıyla bile (buruk) gülümseten şair.

"dikkat et amalarla beni kaybettin, keşkelerle kendini mahvedeceksin. "

çok uzun bir gündü aşka dönüyordum çok uzun, yavrum, çok uzun seni sevmekten işte diyordum ilk öpüş işte masmavi yarığın işte yedisi sabahın ve ıslak ağzının işte eski bir otu kasıklarının ve karnının işte dilinin getirdikleri işte ormanlarım işte döşekte çırılçıplak upuzun uyanışın işte kayaya vuran eski gölgen eski sesin işte o ağzındaki esmer kuş o yaban ırmak kal öyle diyordum böyle anadan doğma iç içe kal öyle ilkin orandan öpeceğim diyordum aşk ki karadır tek heceli bir sözcüktür işte tam böyle, sevdalım, tam böyle diyordum.

" sonra akşam oldu, sonra gece.. üstü karalanmış bir gün gibiydik…"

"sonra herkes, kendi dünyasına daldı. geçti, geçmez dediğimiz zaman. kuşları unuttuk.."

"üç kez seni seviyorum diye uyandım tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim bir bulut başını almış gidiyordu görüyordum. sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün. sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum -taflanım! diyordu bir ses duyuyordum. cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün. kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim karanfil sakız kokan soluğunu üstümde duydum. eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun."

" sessiz değilsin. büyük bir gürültünün içindesin, duymuyorlar. "

sen gelsen, bana sarılsan. üstüm başım aşk koksa.

"sonra herkes, kendi dünyasına daldı. geçti, geçmez dediğimiz zaman. kuşları unuttuk.."

"kimseyi kırmayayım diyorum. bir de bakıyorum, kendim paramparçayım..."

dünyaya bakıyorum dünya sanıldığı kadar küçük değil o gün anlıyorum sanıldığı kadar üzgün değiliz dünyada o gün bütün şiirleri yakmalı yeniden yazmalı diyorum

"ben dostlarımı hiç satmadım; çünkü ya beş para etmez çıktılar, ya da paha biçilemez."

''tek pişmanlığım kelimelerimi bile hak etmeyen insanlara, saatlerce cümleler kurmaktır.''

"sessiz değilsin. büyük bir gürültünün içindesin, duymuyorlar. "

"belki bir gün lazım olur diye; kıyıya köşeye biraz mutluluk saklamalıydık. "

"bazı şeyleri sana yazdığımı düşünüyorsan, yanılıyorsun. hepsini sana yazıyorum."

"bir akşam durup dururken, dünyanın yaşlandığını gördüm... görmek yordu beni..."

"biz birbirimiz için yaratılmışız. tek sorun; hala karşılaşamadık..."

"sonra akşam oldu, sonra gece. üstü karalanmış, bir gün gibiydik..."

kadına yaş’ı soruimaz. çünkü oda biimez ağiadığı geceierin hesabını, kitabını..

"cumhuriyetin ilk yılları gibiydi yüzün.."

o kadar içten gülüyordun ki, içini kıskandım. için olmak istedim. gülüşünden öpüyorum.

güzel ölüm daha kolaydır sevmekten der ya aragon anla ki ölüme benzer seni sevmek

manisalıdır kendisi o da bir devrin büyük padişahlarının çıktığı sehirden olan mükemmel bir yazar ve sairdir .

"kokunla aynı odada kaldım. düşünebiliyor musun, ceza gibi."

"biraz deniz kenarı biriktirdim, biraz sessizlik, rüzgara sözüm var."

bana gelince ; ben, dümdüz giderken, 
birden sana kıvrılan 
bir yol gibiyim.

cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün diyen büyük şair. 1918-2008 yılları arasında yaşamıştır. o muhteşem benzetmesi yaşadığı gerçek bir hiçtir. zira kendisi osmanlı imparatorluğu'nun son günlerine ve türkiye cumhuriyeti'nin ilk günlerine hayal meyal de olsa şahit olmuştur.

ben dokunamıyorum yazdıklarım dokunsun dedi ve ta içimize kadar işledi yazdıkları. kendisi gitti ama gitmedi dilimizden söyledikleri. herkesi ve her şeyi unutturan birini unutmak zordur diyor biz de seni unutmadık üstad. sana içimi döksem toplar mıyız sesinle? sen toplattın ya bize. kaç kırık kalbe merhem oldu, yazdı da mutsuzluğuyla mutlu etti insanı. bazen ihtiyaç duyuyor insan sevildiğini bilmeye. koca yürekli şair. bu dil senden çok şey kazandı. eyvallah

''... sonra, herkes kendi dünyasına daldı. geçti, geçmez dediğimiz zaman...''

--- spoiler --- biraz deniz kenarı biriktirdim, biraz sessizlik, rüzgara sözüm var. --- spoiler ---

"hatırladığım en unutulası şeysin."

"ben dümdüz giderken, birden sana kıvrılan bir yol gibiyim."

"biliyor musun sen bir şiirde ilk satırsın ilk sözcük beyaz bir gül beyaz bir gül ne kadar beyaz olursa o kadar ne kadar suysa bir su, o kadar.. "

sen varken kötü diye bir şey bilmiyorduk mutsuzluklar, bu karalar yaşamada yoktu sensiz karanlığın çizgisine koymuşlar umudu sensiz esenliğimizin üstünü çizmişler nicedir bir pencereden deniz güzel değil nicedir ışımayan insanlığımız sensizliğimizden. sen gel bizi yeni vakitlere çıkar.

"insan yaşarken bilmez yaşadığını"

"bazı şeyleri sana yazdığımı düşünüyorsan yanılıyorsun,her şeyi sana yazıyorum"

"ne zaman ki dinlediğiniz şarkılar size o'nu hatırlatmaz, işte ancak o zaman hayattan bir tat alabilirsiniz."

t: bir türk şair -ayrılığın yüreği- sessiz sedasız yaşayan bir ayrık otuydu orta anadolu’da kıtlıktan önce. en küçük bir şeyden coşardı mesela bir kuş uçmasın kızılırmak ‘a doğru köklerine su yürümüş gibi sevinirdi. bir bulut geçsin üstünden ayrılıktan çıkardı. dünyayı, derdi, dünyayı hiçbir şeylere değişmem. şimdi yaşamak istemiyor.

evet hep açık gidip gelen ağzın içindi, gökyüzünün o huysuz maviliği içindi, elma kokan bir türkçeyle konuştuğun içindi ölümün sefil, kötü belleği içindi her gün pazar kurulan o sokaklar içindi saçında uykusu kaçmış çiçekler ıslattığın içindi çocuklar okuldan dönüyormuş gibi sesin içindi işte bütün ama bütün bunlar için sana teşekkür derim (bkz: teşekkür)

"özlemekten yorulur mu insan? yoruluyor işte, söyleyemeyince yoruluyor!"